Saatler
Yelkovanlara uyandım
Ve duvarlar ve renkler ve saatler ölüydü Güneş geceden kalma bir dünyanın ısınma turlarını atıyor Ve örs korosu Bolero’yu düşlüyordu Bense Kış Konçertosunu Yorgun ellerle uzanıp perdeyi araladım Güneş Vincent’a sunulmuş bir sarıydı Bir süre öylece durup güneşi izledim Şehir şuan uyumakta olan mutlu delileri bekliyordu Şu kolayca mutlu olabilen delileri İntiharları Sıradan aşkları Geç kalınmışlıkları Ve berrak ciltlerin arkasındaki o boşlukları... Bense güneşin önünde öylece duruyordum ve hiçbir şeydim Her şey olabilirdim ama hiçbir şeydim Dışarı çıkıp onlara katılmak için yürüdüm Ve yapılabilecek pek bir şey yoktu... |