Bir Hüznün Önsözü
Her şey biraz karanlıkla başladı
Adımlarım, kendimden uzakta ve yakında Ve kaldırım taşlarında Ve hüznün bütün dikey odalarında Yürüdüm... Gözlerim bilmediğim bir şeylere Belki de bir şiire başlangıç Gökyüzünden salınan yıldızlar Neden hep geç kalınır… Hoş geldin şehrin çatılarından akan yalnızlık Hoş geldin kendimden bile sakladığım benliğim... |