Bilmiyorsun sevdiğim bilmiyorsun
Hardayim, zordayım, ahuzardayim.
Dört bir yanımı feryat figan sardı
Bak Yıkık viran oldu umutlarım
Parça parça bölündü gecelerim
Suskunluğum damarlarimi parçaladı.
Sen kırılma
Sen üzülme
Sen mutlu ol diye diye
Yaşayan canlı cesete döndüm

Bilmiyorsun sevdiğim bilmiyorsun
Senin hasretinle yaşamak
Cehenneme eş değer
Vallahi ölüm bile hasretinin yanında
Şeker şerbet....

Bilmiyorsun sevdiğim bilmiyorsun
Can zorda ömrüm zararda
Yürek alev alev tutuştu yokluğunda
Hayat üstüme üstüme geliyor
Dipsiz kuyuların bulunmaz kuytularinda kayboldum
Ruhum tarifsiz acılarla kavrulurken
Bir mezarlik kadar sessizim
Bu ızdırap içimden söktü ciğerlerimi
Yokluğun diyorum yokluğun
Canıma ciğerime yetti, yetti, yetti....
Kör karanlıkta zindanlarda kayboldum
Kahroldum.
Sensiz geçen her saniyem ömrüme zarar
Eksile eksile bin parcayim.

Bilmiyorsun sevdiğim bilmiyorsun
Aklımı yitirmek üzereyim
Senden ayrı ziyandayim
İsyandayim israftayim.......
Azraile gelsin diye yalvaristayim...
Bu acıya dayanmak öyle her yüreğin harcı değil sevdiğim

Oturduğum her sofrada
Yaktigim her sigarada
Dinlediğim her şarkıda
Boğazıma dizilenimsin
Anlayacağın,
Zehir zemberek günlerden geçiyor ömrüm...

Vay yalan dünya vay
Bin ah etsem faydasız
Ağlasam hickirsam
Yansam sussam
Hasretinden KAN kussam faydasız....
Ulan iki gün gülecek olsam
Azap hirkalarini giydirirsin ruhuma
Kime sarılsam iter cehennem kuyularına..

Bilmiyorsun sevdiğim bilmiyorsun
Bu can sana meftun
Sana Leyla
Sana Mecnun
Sadece YusufLar mı düşer kuyulara sanıyorsun
Züleyhadan da derin bir kederde
Elem dolu bir yürekle
Dipsiz kuyularda ölüp ölüp diriliyorum
Görmüyormusun ..

Sırf Sen gül diye
Sen Mutlu ol diye
Yolunda yokluğunla bu canı feda ettim
Görmüyormusun...

Bir gün bu şiirimi duyarsın elbet
Belki de okur geçersin
Öylesine sıradan, alalede
Sonra hiç yüreğinden geçmemişim
Ömrüne dokunmamışım gibi
Bir çırpıda dönüp kendi hayatına
Devam edersin .
Tıpkı daha önceden yaptığın gibi
Ama işte bilmiyorsun sevdiğim
Uğrunda bir can tükendi
Kan kustu
Dünyaya küstü
Canından geçti
Hasretinden bezdi
İki acı sözünle hayatından vazgeçti...
Bilmediğin tek şey,
Sen mutlu ol diye
Yaşarken ölmeyi seçti.
Pınar Güneş