Kendin(i)(e) anlat
hangi günahların sırtında
hangi günlerin sayılı aklın mı karışık yoksa gözlerin mi perçinli sen misin hakimi o dünyanın anlat hadi baştan sona ne yaşadın yeniden anlat, kaç sabahın dudaklarında küfür gözlerinde nefret var öfkeli bir kalbin sesi nasıl çıkar söyle söyle kaç insanın göz yaşısın toprağa düşen teker teker anlat bu hikaye senin sen susarsan bütün kelamları sökecekler zamandan en iyisi sen anlat acımasın ömrün bilineni tekrarla pişman mısın yoksa sefalet mi bahanen yoksa çok mu zengindin hangi yükün ağırdı da bakamadın semaya bakıpta görmediğin yıldızları anlat yaşadığın dünyada kaç asır heba oldu sen kendi asrının israfını anlat insan mı olmak zordu yoksa tanrıyı mı bulmak iyi olmak varken kötünün doğuşunu anlat içinde ki kötülük ruhunu mu kamçılar nasıl bir esaretin düşkünüsün anlat çok mu aklın vardı da tanrıyı mı (yarattın) sen ki aciz bir toprak nefesinde bile hükmün yok bütün uykularından sen kendin mi uyandın ölüme en yakın olduğun anı anlat mesela sonrasında korkuların gidene kadar tanrının aklını çelişini anlat sen bildiklerini anlat bir dur ve düşün bana değil kendi yaşadıklarınla önce sen baş başasın günahta senin günahın sevapta senin sana ait olmayan bir zamanda hükmün yok gör artık ve kendine anlat hikayen bitince sorarsın kendine son bi soru unutulmak zaten fıtratımızda var bedeninse çoktan hazır çürümeye peki sen hazır mısın ölmeye ? |