yüzüm’süzlük olmuş artık yüzün




dinle sevgili

yoksa içimdeki denizleri taşıracak

dizlerimin titreyişi

ve ilk yitirilen olacak

sana biriktirdiğim cümleler



dinle yüzümün ağlayan yanı,

bütün susuşlarım seninmiş gibi dinle!


dönüşüne bir “ben” adadığın için mi sevgili

bu şehre gelmeyişlerin

ki tam da saçlarınla bir sana büyürken ben



oysa

hiç yakıştıramazdın yüzüme sen

bir nefeslik hüzünleri bile,

bensiz hiç bir şehir sana tanıdık gelmezdi,

hiç bir deniz yokluğumda durulmazdı sana.

asırlık hüzünler çırpınıyor yüzümde şimdi

ve dudaklarımı parçalıyor artık yüzüme esen her şey



bir yürek kalıntısı senden

şimdi içimde kalan..



ben ne kadar daha

gördüğüm her yüzden toplayacağım seni

daha ne kadar

bir ucu denize çıkan yollar çizeceğim

avuçlarının içine



şimdi

ben dinliyorum

bütün susuşların benimmiş gibi hemde!