Susku..
gündüz yoran kabuslar dillenir
ne zaman sırtını sıvazlasam sandık ardı günahlarımın, ve her okşayıştan bana geriye kalandır hep bu ellerimin eziyeti.. çoraklaştırdığım aynada kendime eğreti durdukça ben, ayaklarının altına alır adı uzak bir çocuk nakışlı saçlarını, ve kıyılık eder geçkin parmakları sel basan gözlerine günlerin sancısı belli ki şimdi dirseklerinden astım geçmiş günah yerlilerini, artık kanayanlarıma göçü olmaz hiçbirinin ve adandım adı uzak çocuğa anladı; saçımda yüzlerce çaputun düğüm izleri… |