Yorgun Düştü Bu Gönül
Makus talihim canı, alınca dert ağına
Neden diye sormaktan, yorgun düştü bu gönül Bitmeyen bir çileyle, hayatın yumağına Derdi başa sarmaktan, yorgun düştü bu gönül Cismim dolaşır durur, kaderinin kolunda Şakımıyor bülbülüm, kuruyan gül dalında Umutlarla çıktığım, düşlerimin yolunda Hep hüsrana varmaktan, yorgun düştü bu gönül Sağanak yağmur gibi, gözden akan yaşlarla Yüreğim hep üşüyor, o bitmeyen kışlarla Gecelerin koynunda, avunduğum düşlerle Boşa hayal görmekten, yorgun düştü bu gönül Çöktükçe yüreğime gecenin kasvetleri Duymuyor kulaklarım, yalancı vaatleri Artık bu son demimde, geçmeyen saatleri Bir meçhule kurmaktan, yorgun düştü bu gönül Göz edenler izlerken, hayat ile dansımı Pes ettim gidiyorum, omuzlayıp yasımı Yıllar böyle geçerken, şu gülmeyen şansımı Yerden yere vurmaktan, yorgun düştü bu gönül... Gülseren MORKAN |