LOKMAN ABİ
Lokman abi denince;
Yayla gelir aklıma, yüksek rakımlı bir medeniyetin yağmurda ıslanan meddahı... Koyun gütmek gelir, asırlık çam ağacına yaslanıp kaval çalmak. Mantar toplamak gelir, bahça yolmak, türlü haytalık. Gurbete gitmek gelir, sılaya duyulan özlem, hayatı ıskalayış, ve de platonik yıkılış. Yüzyıllardır rüzgarla olan savaşında dimdik ayakta kalan ardıç, ve onun ormandaki yalnızlığı gelir aklıma. Abi olmanın şanssızlığı, okşanmayı bekleyen bir saç, tutulmayı bekleyen bir el gelir. Aşık olmak gelir, hayal kurmak, mutluluğu aramak. Köyde bırakılan çocukluk, şehirde yitirilen gençlik, erken büyümenin mecburiyeti, geç kalmışlığın mahcubiyeti gelir. Ben gelirim aklıma, Bir de sığındığım yalnızlık. Hidayet GEDİK |
LOKMAN ABİ şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, şairimi içtenlikle KUTLUYORUM...