Bu şiirin öyküsü; Klasik müziği de çok severim .Kocaeli ticaret odasının oda müziği konseri vardı.Vivaldi’nin dört mevsimi müthişti.Konser sonrası çok güzel kar yağıyordu.Bütün arkadaşlarla saat 24’e kadar lapa lapa yağan karda yürürdük..Kar tanelerinin gece lambasının ışığındaki tek tek düşüşleri görülmeye değerdi.İşte böyle bir romantik gecenin kalıntıları döküldü mısralara vs….)

Katrefesan Gibi( Damla Sevgi)


Ben bir kemanın teli olayım,
Sen de arşesi,
Her keman çalışında, dokunuşun gibi,
Hücremle evreninde müziğini çalayım..!


Sanki tek boynuzlu at gibi,
Gökyüzünde kanat çırpayım.
Klarnete üflenen her nefesin türbülansında,
Dökülen notaların gizeminde,
Ak güvercinin göğsünden düşmüş
Beyaz bulut gibi,
Hiç yorulmadan
İpek ,organize gökkuşağı renginde
Hep özleyip de giyemediğim elbisemle.
Dans edeyim.!

Sonra da….
Sevgi yağmurları yağdırayım ben sana.
Son yolcuktaki gibi bu döşeğimde
Can bedenden ayrılıp
Seyrettiğimde terk ettiğim
Soğuk cansız bedenimi,
Hep öyle derler ya son bakıştır yaşama diye,
Ben de seni seyredeyim!!

Sonra bana
Hadi geri dön dediklerinde;
Gece sokak lambasının ,
Solgun ışığında,
Yere nazlı nazlı ,
düşen kar taneleri gibi ,
Çekip gideyim.

Terk ettiğim bedene değil,
Aç sineni ,
Sende can olmak için sana döneyim ,
Eriyeyim yüreğinde katrefesan gibi...!Eriyeyim.

18.02.2008 Saat:11.50