AH, SEN ŞAİR VE SEVDALI ŞEHİR...Terk edilmiş düşleri var şehrin ki… Şehir, şehir olalı Böyle aşka düşmedi. Şairdi güftesi şehrin Ah, hicaz makamında şarkılar Elem yüklü göğün rafine edilmiş rahmeti. Aşktı kıyama duran aşikâr Âşık olmanın müridi sefil şair Şiir ise sağdıcı yüreğin Maviler dizilesi misina Sözcükler kâh hutbe kâh şairin içinde kalan ukde Deforme olmuş değildi insanlar Makamlı makamsız çalan şarkılar Ta dünden erişilesi Günü yaşanır kılan olsa olsa aşkın kıblesi Seyyah makamında bazen şehir İstimlak edilmiş arsalar çarpık binalar Dönüşen güzelliğe Döşemesinde saklı aşk ve yürek denen kubbe Martaval okuyan martılar Oh, ne ala, aşk! Hüznün bekçisi sarpa saran Yerin göğün simli hazinesi Her d/okunduğunda şair İçten içe büyüyen bir hasret Ne olmuş ki özlemin rahlesine sarılmış olsa elleri Hem mavinin mintanı Hem manidar akça pakça bulutları… Rüzgârın dik alası olsa gerek Şairin hicvi Şairin ritmi Bir yitim addedilen gecenin feri Ne çıkar ki sönük olsa? Ve işte başa sarılası bir hikâye Cübbesi dünün Cüssesi şehrin Nidaları şairin Aşkla aşikâr Aştıkça zorlukları aşina huzura Mutluluk dilediği ufku Yeniden beyaza boyayan Mevla Ümide dair Unutulmak ne ki? Umurunda değil üstelik insanların: Ah, sen şair Ve sevgili şehir Kutsal toprakların rüyası Dinmez de sönmez de mutu ilhamın Bakaya kalan birkaç sözcük Bekası verilmiş yarınların nadide nice çiçek Bazense yürek sökük Bazen aşk soluk Bazen pervasız kalem Şehrin iniltisine karışış şairin nazı niyazı Öykündüğün illa ki huzur Konuşlu olduğu gök kubbe Ve soluksuz sevdiği yazdığı Yazgısına razı yanıtı Allah katında saklı Sen ki: sevdalı İstanbul Sen ki: bağrı yanık uçuk şair Sen ki sözcükleri bağrına basan Bazen insanlar şairin ve şehrin damarına basan İlahi bir tutukluluk adeta üzerine serildiği İmtiyazı var ya da yok ne çıkar? İhbar edilesi o büyük aşk ki… Varsın bir yanı eksik kalsın Ola ki razı geldi kader Kederini dahi sahiplendiği kadar Hasbelkader tutuşan etekleri Arzı endam eden gece Efkârı dinmedi gitti nice hece saklı en derinde Dilemması hayatın Dilaltı gözü açık gördüğü rüyanın Zemherilerde solsa ne ki? Zanların sustuğu Aşkın asılı kaldığı Sözcüklerden kefeni… |
Sen ki: bağrı yanık uçuk şair
Sen ki sözcükleri bağrına basan
Bazen insanlar şairin ve şehrin damarına basan
İlahi bir tutukluluk adeta üzerine serildiği
İmtiyazı var ya da yok ne çıkar?
İhbar edilesi o büyük aşk ki…
Varsın bir yanı eksik kalsın
Ola ki razı geldi kader
Kederini dahi sahiplendiği kadar
Hasbelkader tutuşan etekleri
Ahh sevdiğim İstanbul Ahhh
Sevdiklerim de orda aldıkların da...
Tebrikler duygu dolu yürek sesinize can...
Şiir yüreğinizden sevgiyle öpüyorum....