Kabulleniş
Kapanmayan bir yara gibi kanar dururum
Acısı geçse de izi daim kalan bir yarayım Kabuk tutmasına izin vermeksizin kanattım Ben bu yaraları kendi ellerimle kazıdım Yara izlerime baktım hayranlıkla Adeta sanatkârın eserine baktığı gibi bir gururla Kendimi avuttum yarama pamuk basmakla Şimdi sızısı kaldı geriye sonsuz bir pişmanlıkla Ben yaralarımı kendi ellerimle yaptım Acısını kabullenmeyi de tek başıma öğrendim Yaralarımı sarmayı da Ben şimdi ayağa kalkmış bir harabeyim Soğuk karlar içinde doğmuş bir kardelenim Şimdi ben çölde yağan yağmur kadar zorum Güçlüklerle baş etmiş bir savaşçıyım Kendi hayatını kurtaramayan bir kahramanım |
Yüreğini emeğini kutluyorum
_______________________________________Selamlar