ÖLÜM KAPIYI ÇALAR MIson zamanlarda hep bir köşede bekleyen düşünceler, bulaşık yıkarken, çamaşır çitilerken, sepetinden alıp alıp boynundan asarken, beyin duvarımdan bir atardamar patlar, kanama, kanaya kanaya, dağılırken tüm bedenime, ellerim tutmaz, ayağım yürümez, bir çivi gibi mıhlanmışım, bir kanepenin köşesine, diğer kanepeye ruhun ruhunu, bir sepet gibi uzatmışım, bir süre ya da süre de bir mi? aklımla başım cenk ediyor, bir de pembe duvarlarını yıkmış yürek, bir sorunun soru işareti kalıyor, ” ölüm kapıyı çalar mı ? “ sonra ya sonraki tüm sorular havada asılı kaldı… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |