Yâr Yolunda GEREK
İnsandan insana olmuşsa köle
Mayası bozuğa şiir neylesin Beşiği altınsa höllüğe bele Aslan sütü içip kadeh meylesin. Ar namusu sermiş basmaz yerlere Toprak kiri tutmaz gerek erlere Soğan ekmek aşı yiğit serlere Güneş hasret aya yıldız haylasın Mevla’m yaratmışsa kusur tutulmaz Zihni kıt olanın fikri satılmaz Suyu ballı Kevser şerbet katılmaz Aşkı yâr yoluna güller peylesin Karlı dağlar uslan karın erisin Güneşin batışı kurtlar ürüsün Ak kadife tene göğüm bürüsün Nârı lavlarına külüm eylesin Şiirlerin ozan (s)azdan okunur Nazarlık atlastan simden dokunur Havalanmış turnam kanat takınır Yedi kat göklere selam söylesin |
Hele final daki dize. Rest çeker gibi...
Dostum bu üçüncü yorum. Her seferinde şiir büyüyor, ar ile başlayan ve çok beğendiğim dizeyi kopyalayamıyorum.
Tok şiirdi
Saygılarımla dostum