DELİ BİR ATEŞDoğallığımdan koptuğum bir vakit, Uykudan muhaf tutulmuştu gözlerim Sigaram dudaklarımla kardeş olmuş, Esir kalmıştı cesaret benliğimde Duvarlarda taht kuran vecizeler, ’Dur’ demişlerdi uysalca Bana beni anlatmışlardı Oysa kopmuştum kendimden Zihnimde siyahi düşüncelerin yası Yüreğimde coşkun bir deniz edası Ve gözlerimde figan etme arzusu ’Dur’ denilemezdi bana bu halde Kurbandı artık dilim yüreğime Artık özlemiştim seni delice Keskin bir namlu gibiydim yeryüzünde Dikilmiştim karşısına o arsız yapının Öylesine istemiştim ki seni görmeyi Kusacaktım yüreğimdeki o deli ateşi Fakat sessiz kalmıştı kapın Penceren ellerine küsmüştü Güneş hızlı doğmuştu çılgınlığıma inat Durulmaya başlamıştım usul usul Sonra yürümüştüm doğallığıma doğru Belki de buydu, Ayaklarımın en büyük kusuru Haykırmalıydım sorgusuzca büyüyen sevdamı Yankılarım duvarlarında gezinmeliydi Sabahı bile ısıtmalıydı deli ateşim Yıllar ağır geliyor Beklemeliydim üç beş saat Şimdi yeridir çığlıklarımın memat... o.k.ş |