HER ŞAİRİN YALNIZLIĞI KENDİNE HAFIZ...Her şairin yalnızlığı kendine, hafız: Düşler ördüğüm tek gerçeğim Gerçek bildiğim sanrı yüklü gecenin sürüklediği Bir demsem bir de dert Bir demlendiğim bir dertlendiğim Huzura delalet nice dua İçimde saklı kaos nice devasa fırtına Bir imleçtim bir de imge İçimde saklı gizi savurduğum hece hece Yan battıkça sandal Su alan mısralarım Sudan çıkmış binlerce dize Su katan kimse içimde saklı sevgiye Hüsranım Hamt ettiğim kadar yakın Mevla’ma Hazanım Mevsimlerden şiirler derlediğim Kimi zaman kuşatıldığım Kimi zaman kanıksadığım Seferisi duyguların Azat edilesi yüreğin kundaklandığı Deştikçe günü hafiflediğim Dalaşan kimse uzaklara sektiğim Daldığım çivileme Sürüklendiğim ve nihayetinde vardığım kıble Masallar okuduğum yazdığım içimdeki çocuğa Kurada çıkan düşen payıma Asil bir yalnızlık bağdaş kurulası Nesrin neşredenin devamı Sökün eder nice duygu peşi sıra Sarmalında ömrün ithaf ettiğim de değil Sarnıcında kuyunun içine düşen tek taş Beşi bir yerde acılar kumpanyası Salkım söğüt doymuş çiçeğe Serenadı dünün sefasını süremediğim ömrün Elde kalan bakiyesi Yüzü suyu hürmetine kaderin. Teftişe çıkan iç sesim Tasniflediğim mısralar Köhne bir lahit kalmış izbede Oysaki aydınlıktır yüreğin çağrısı Hizaya geldi ya duygularım Mistik bir gecenin hatırına Miadı ah, bir dolsa acıların. |