Bize Düşen
Ağladıklarımı yazmayayım, dedim
Geriye yazacak bir şeyim kalmadı. Çağı gördüm, Çağı duydum, Çağı yaşadım. Ve bu çağ Yangın çağıydı, İçinde yüreğim kaldı. Bu çağ çığlıktı, Bizi ağlattı, bizi yaktı. Bu çağda Akdeniz ruhuma doldu, Yüreğim bir Akdeniz oldu. Ve bana her sabah Bebek çığlıklarıyla uyanmak düştü Her akşam Anne feryatlarından uyuyamamak yazgım oldu Bu çağ Soma’ydı Yürekte ateşten bir yaraydı. Ve tekmeler var ya o tekmeler Hala bedenime, ruhuma, Zihnime savrulup duruyor. Bu çağ bombalar çağıydı, Her seferinde biraz biraz öldüm. Bu çağ Yezitlerin çağıydı Hüseyinlere susuzluk kaldı, Zulüm kaldı, ölüm kaldı. Hüseyin olmayanlar nerden bilecek bunu Ağladıklarımı yazmayayım dedim Güldüklerim şair olmama yetmedi. Çağa gözlerini yumanlar, Kulaklarını tıkayanlar, Anlayamaz ne bizi Ne de bizim şiirimizi. Bizi okumayanlar Şairliğimize söz etmesin. a. kaplan |