MEÇHULE GİTTİ ( 913.)
Sendin uykumun en derin anında
Tenden sızan ter gibi dolaşan yatağımda Sabahları anılan en güzel hatıraydın Bundandır ben seni unutamadım Her zaman sönmeyen kordun gönlümde Reva gördün nedense zulmü de hasreti de Ne bir gülüş sundun ne de bir umut verdin Susarak ruhumu gerdin de gerdin Çok zor sensizliğin alevlerinde yanmak Çok zor sensizliğin sabahına uyanmak Sen yüreğimin bitmeyen sızısıydın Gelmelisin kör geceme bir gün ansızın Yüreğime yazdığım en güzel şiir sensin Her sinde hasretle özlenen aşk sensin Ne elle tutabildim ne gözle görebildim Her gece düşlerime gelen sen değil miydin Vuslat olmasa da sevgim sevgine fitti Umutlarım tükendi düşler meçhule gitti Sensizlik cehennemi yaksa da ben mutluydum Umutsuzluk sevdası umutlarımı yuttu Fatma Ayten Özgün |
Gün Eksilmesin Pencerenizden
Saygılar Sevgiler