GÖZLERİN
Ne vakit elime alsam kalemi
Mürekkebe düşer, yazar gözlerin O vakit gözlerim içer elemi Kirpikden gönüle sızar gözlerin Bakışın nam salar can otağımda Güller meşke dalar viran bağımda Hasretin bağrımı dağladığında Bütün ezberimi bozar gözlerin Süzülse cennetten bir yüce murat Çözülse muamma nur olsa sırat Niyaz etsem hakka bir sebep yarat Korkarım gönlüme kızar gözlerin Hanında mihmana yerin var mıdır Yolcuya izzet-i ikram zor mudur Aşktan sual etsem acep ar mıdır Belki cevabını sezer gözlerin Fikrimden çıkarıp atayım dedim Bir dem söylemeyip yutayım dedim Yiten seneleri tutayım dedim Bir baktım ömrüme mezar gözlerin Maziden âtiye hasreti güder Sıladan vazgeçer gurbete gider Sevda çoktur diye çok inat eder Niçin cananını üzer gözlerin Geceyi susturur ayı devşirir Mehtabın nurunda kahve pişirir Göğün sinesinden yıldız aşırır Sinemin üstüne dizer gözlerin Yılmam karlı dağlar önümde dursa Kılıç kanım dökmez boynumu vursa Merhamet etmez de bakacak olsa Dizlerimde bağı çözer gözlerin Bir kere gözüne değdi çare yok Ruh nasibin almış orda paye çok Senin yürek bahçen her çiçeğe tok Tek yaban gülünü süzer gözlerin H.Aynaci |