Yaşananların çaresizliği içinde
Sevdaya çağrılı gülüşken gözlerin
Sensizliğe ağıt alışkanlığına döndü gidişin

Maziyi arasa da şimdi biçare gönlüm
Ve bilinse de bir daha dönmeyeceğin gerçeği
Birkaç sevgi sözü yada sıcacık buselerin
Hatıralar içinde tesellim oldu biliyor musun

Gelmeyeceğini bildiğim bu eylül tükenişlerinde bile
Kör gecelere aydınlığım olan
Ceylan gözlerine kilitlenmeyi
Ellerini muhabbetle sıkmayı
Ve kaderi tükenmek olan şu zaman diliminde
Seni evine bırakmayı özledim göçmen kızı

Şimdi ne kadar dönülmez olsa da gittiğin yollar
Yada umuduna sarıldığım “belki bir gün …ler..”
Yarınlarda bırakılıp başlanan sigara misali
Ve biliyor musun ki
En çok da sitem sandığım sevgimizi özledim

Hele hele bir türlü
Bir birimizi anlamaya çalışmadığımız
O bir küsüp bir barışmaları özledim

Ve tüm bunlara rağmen
Yine terk etmeyen sevdanı sardım da yüreğime
Kadir kıymet bilmez ellere düşeceğine
Daha çok da hoyrat sevdalarda üşüyeceğine üzüldüm

Kaşif Kani ERTÜRK