Hasretin sancısıyla zehir olur uykular
Erişilmez bedende birden artar arzular
Aşka düşerse aşık elbette yolunu şaşar
Yarınsız aşklar için gamı tasası coşar

Aşka dair yazdığım bin bir hece bin bir söz
Yazdığım tüm şiirler bunca kelam bunca söz
Senin som özetindir gülen bir çift ela göz
Sen süslersin içini gördüğüm sırlı düşün

Varlığın ayrı bir dert yokluğun ayrı çile
Bu aşka evet dedim sonunu bile bile
Sararan güller gördüm hüzün doldu içime
Giderken solan güller gibiydi sanki yüzün

Gözlerim gözlerinde gözlerim ağlamaklı
Sen yoksun yalnızlığın doruğundayım yine
Belki de son bahardır şu kalan ömrümüzde
Gitme yarim son gülde solmasın gönlümüzde

Sönmedi hiç bir zaman Yüreğimde ki ateş
Sabır bastım közlenmiş yaralarım üstüne
Dilim sükut deminde kasırgalar içimde
Allah’ım bu acının cümrü vebali kimde


Fatma Ayten Özgün