HanHayretle dolaşır ki bu mizah ı vekalet Bir yeminlen atıldı kula mukabil bu şehvet Unuttu adem oğlu yuvalandı ele nisbet Elinde tutsak metruk parçadır istikamet Bu vakdi zamanede vekilsek bu kulluğa Bu hayat parçasıdır tek adalı hanlıkda Köhne bir bucak iken etrafda her canlıya Hakka dert yanmış olam sözüm Ona vardıkça Sen bilirsin Yarab burda bir çok yerler tepe Evler boy boy olmuş sözümü keser sindikçe Bir ağaç kovuğuna gizlenmiş öter serçe Kul hakkıdır konuştum Rabbim Sen’’ dua’’ (muştu) eyle (Dua niyetine kabul eyle) |