Ardınlık..
saçlarının bittiği yere açar kucağını hep kan kuyuları,
her sencil arsızlığımda gelip benden önce alır canını parmaklarımın. I bilemedim hangi şimdinin ertesiydi senin sırtını verdiğin? hala göz sağanaklarımın altında, geçmiş adımlarını sayarken yakalıyorum kendimi. yürek ayana en sapa yerdeyimdir şimdi, hangi yanımı ayaklandırdıysam yoluna, kayıp. II çıkardım üzerimden benimden aralı vücudumu ve çürüttüm etlerini ardını gördüğüm her yerinin. söylesene sevdiğim üzerimde ağırladığım o astarsız çıplaklığın ne kadarıydım ben ya da o çıplaklığa işlediğin el motiflerinin ne kadarı sen? |
Her yanı bi başka black-hole bu şiirin.