İSTANBUL SENİ SEYRETTİM

İstanbul ,seni seyrettim bir lale yangınının ardından !
İstanbul, seni seyrettim sonsuzluğa uzanan sesinde !
İstanbul, seni seyrettim yaşanmış onca gizin içinde!
Bir İstanbul düştü kızıl atlıların nal sesinde.

Çok şey geldi, senin yangınında
Çok ses geldi ,erguvanlar açarken
Renklerin coşkusunda,
Çamlıca tepesinde ,
Düştü..
İlk söz ,düştü ..
İstanbul ,düştü..

Bembeyaz gelinler, geçerken
İlk yaz, karşılarken baharı ..
Laleler ,kıpkırmızı dedimse sen !
İstanbul!

İstanbul, senin de var mı söyleyemediğin?
İstanbul ,senin de var mı özlediğin ?
Herkes seni ararken
İstanbul !
Susma, senin de var mı aradığın ?

İstanbul ,seni seyrettim ,
Bütün güzellikleri toplarken sinende .
İstanbul ,seni seyrettim Eyüp’te .
İstanbul ,seni seyrettim Sultan Ahmet’te .
İstanbul ,seni seyrettim güvercinler alev alırken..
Söyle, senin de var mı özlediğin?

Aradım seni kubbelerinde .
Aradım seni seslere ses karışmışken.
Sesime yankı aradım.
Gözlerim geçti gözlerinden .
Her taşında,
Her işlemende ,
Her sütununda ,
İstanbul surlarında ,
Fatih’in gönlü gibi gönlümden geçenlerde ,
Seni aradım İstanbul.
Kendimi arar gibi ..

Senin uğrunda yapılan işlemelerde,
Seni hiçbir ressam tasvir edemezken ,
Seni sineme gizledim İstanbul .
Bir İstanbul düştü içime.
İstanbul!
İstanbul!
İstanbul !