Saçlarımı kızıl kestim bu temmuz
Yaralı bir ceylanın külleridir kalan
Saza duran avazların son kalesi
Acıyla yükselen bakışların tülü


Bak!
Nasılda tutuşturdular
Benzine sinmiş genzi
Karanfil kokacak odalar
Can dolu insan koktular
Turna nakıştı
Yürek bakıştı
Bu ne yakıştı
Adamsızlara…


Cer ağa duran kızlar
El çırpan yakışıklı Koray
Hasret kuliste sıra bekler
Muhlis sazda avazda
Bu kahrolası yazda
Yanar bedenler
Kanar gidenler
Pir Sultana
Hacı Bektaş’a
Veysel’e…


Sevmek;
Ölmektir aslında
Derine kadar ölmek
Tırnaklara kadar tutuşmak
Ölüm adam işidir/
Kızıl bir yolda
Yoldaş olmaktır
Türküye
Şiire
Şaire…


Cesaretin varsa ölürsün
Sahipsizler ülkesinde/

Yoksa!
Ökse otu basarlar çobanlar
Benliğine hissizliğin katarlarından

Anlarsın ki ölmek yeniden doğurmaktır kavgayı…