//
.
.
.


usta

evvel zaman içinde
zaman
kendi içinde kayıp bir ülkeyken
hiç bir kral tapınak bulamamış kendi inançsızlığına
çıplaklık genetikmiş oysa kafasına taç takılmış iki ayaklı bedenlerde
eşek arısı icat olmamış belli ki diller hep yutkunmuş her lisanda
ta ki kadının biri şöyle esaslı bir çocuk doğurup krala ses verdirene kadar


şimdi mi
dil söze gelmiş
sükut göze
önce anlamaya çalışmış insanlık dinlemeden
sonra anlatmaya koyulmuş hiç tepki vermeden
hep çok bilmiş sert bir üslupla “anladın mı” demişler
ama hiç kimse içtenlikle “anlatabildim mi” diyememiş
insanlıkta kafa sallamış anlamış gibi
salladıkça da daha anlaşılmaz olmuş daha yönetilir olmuş


oysa
geçmişini bilmeyen geleceğine nasıl yön versin
cehalet bir yazgı değildir alın yazısı hiç değil
okumalı insanlık nesilden nesile
görmeli
işitmeli
dinlemeli
özünde anlamalı ki anlatabilsin

anlat be usta
bir de senden dinleyelim
demi az şekeri bol olsun sohbetinin
bağdaş kursun inancım inançsızlığımın üzerine
akort etmene de gerek yok ses versin yeter hüznün

müsait bir yer bulsam ineceğim dememe aldırma be ustam
ne mümkün ayrılık böyle bir kara sevda büyürken dizlerimde
müsait bir ecel bulsam öleceğim dememe de aldırma
ne mümkün ölmek böyle bir güçlü iman varken yüreğimde

içerisi
dışarısı
orası
şurası bilmem ben ustam
dünyadaki yaşayan hiç bir gücün gücüne de gitmesin ama
çekin artık uzuvlarınızı insanlığımızın üzerinden
üç kuruşluk dünyada üç kuruş ile yetinin artık
inanın ki bu dünya ve bu masmavi denizler hepimize yeter

ben legolarımı bıraktığım gün büyüdüm
siz de egolarınızı bir kenara bırakıp büyüyün artık

hele hele
alı da bizim
ay yıldızı da bizim cumhuriyetimizdeki yarınlarımıza dünyadaki hiç kimse gölge etmeye kalkmasın
güneş olur yakarız biline…

.
.
.
//




ilhanaşıcıağustosikibinaltı