GARİBAN
Ne mutlu gün gördü, ne sefa sürdü,
Kalaba yollarda yalnız yürüdü,
Doymayan nefsini yerde sürüdü,
Kahırlı bir ömür sürdü gariban.

Bir gün tok yattıysa üç gün aç kaldı,
Kederden başını taşlara çaldı,
Kapadı gözünü hülyaya daldı,
Hesabı feleğe saldı gariban.

Kimseye edecek sözü olmadı,
Ağlamak istedi gözü dolmadı,
Yüzsüzlük bilmedi, yüzü solmadı,
Sırları kendine kaldı gariban.

Ne atadan kaldı, ne kendi buldu,
Sırtına giydiği bir parça çuldu,
Yegane serveti "divane" kuldu,
Hırsından saçını yoldu gariban.

Ne sevdiği oldu ne eşi dostu,
Yorganı yastığı bir koyun postu,
Hayatı bilmece, bahtı kaostu,
Derdini içine kustu gariban.

En yüce makama arz-ı hal etti,
Yoktu mürekkebi, diviti bitti,
Bilinmez ne içli sitemler etti,
Kapandı gözleri öldü gariban.
21 Mart 2020