...VİRANE...
yine geldi şafak sensizliği alıp ellerine
ne sesime kulak astı ne sessizliğime aldırış etti her damla ışık yokluğun olup değdi tenime ve yine yerleştim seheryeli dizelerimin keşliğine hülyalandım buğulandım sözlüydüm sağnaklara sanki çok yüzde yalancı yüreklere yürüdüm de yüreğimin yüceliğine yüz sürenine erişemedim aysız gece serinliğinin serenatına serildi gençliğim görünürde bir beden bir de benden içeri bir yüreğim karalamalarla doldu durdu kar yağışlı kararlarım sağlam sanıp attığım adımlarıma battı kırık buz parçalarım gün kulaklarımdan sıyrıldı gece gözlerimde yırtıldı yılgın solgun ama olgundu yürek sensizlikle tanıştı keşke hiçbir an anı olmasaydı anlatılanlarda yaşanmışlık koksaydı gözyaşı ıslağı yastıkta ümitsizlik böyle yakmasaydı da geçmeseydi içim sensizlik yerleşmeseydi kesir çizgisine bölmek için bütünlüğümü böldü senle gelen sözsüzlük özürü karışıp gecelere göğe yükseldi hecelerim özgürdü bir kalemim bir mürekkebim değdi siyahı anlattı sensizliğin satırlardaki şiir keşliğini haykırdı şiirlerimde hece günümde gece süzülür bilmem bu bilmecenin kördüğümü nasıl çözülür çözümsüzlüğüm çelgele dönmüş batar tene gömülür yine deli yine divane yine benim işte keşkelerden kurtulamadım döndüm viraneye... ASLI DEMİREL... |
yüreğine saglık tebrıkler.vırane isimli şiirını okumak cok guzeldı.