Bu bir Özge meydan imiş
Şol Mihengi: iman imiş
Nefse behâ biçen: yaşam
Haktan: hüküm Ferman imiş
*
Ölçülür yaşam da :cevher
Gizlisi yok’ ayan: her şey
Her bir kula açık pazar
Kullar alınıp satılırmış
*
Elde kalmaz bir iktidar
Açılır sırrı insanın
Her kul: her bir hali ile
Kendin alır satar imış.
*
Bıraktık arkada ömrü
Göründü Her gülün goncası
Verilip her kulun hükmü
Mezarına girer imiş
*
Mahkemeyi Kübra denir
Bu aleme anla gönül
Hakime hak şahidi hak
Bunda yanlış olmaz imiş
*
Aranır insan da vasfı
Aldanma hayali nefse
Sahipsiz akarsu değil
Hak değirmeni döner imiş
*
Aktığı haller zapt eyledi
Her layıkı rapteyledi
Baktı gördü hükm eyledi
Dünya mahşer meydan imiş
*
Yaralı da döndü durdu
Hak onu mihenge vurdu
Her bir kulun sol mihengi
Ol hazreti Kur’an imiş
*
Habibi hak dedi buna
Dünya tarla her bir kula
Eken biçer düşer yola
Mezarına girer imiş.
*
Aldık yaramaz şeyleri
Bıraktık kıymetli Cevheri
Bu halimizin benzeri
Delilik ve cinnet imiş
*
Bak haline adam olup
Aldanma hayali nefse
Bu alemde esip yağan
Her bir rüzgar diner imiş
*
Bu meydan Özge meydandır
Bu meydan ala meydandır
Münkire zehr-i zindan
Hak dostuna Cinan imiş
*
Halimiz ortaya çıktı
Gizli gözler bize baktı
Herkes çırasını yaktı
Ah çıramız yanar imiş
*
Yaralı tozdu kül oldu
Dünyasında alevlenip
Yaşamında mahçup oldu
Çok ulu imtihan imiş
*
Mustafa Çoban
25.3.1997