SEN KENDİNLE UYURKEN
Beyaz atların gidişi görünür
Kızıl renkler yayılırken ufuktan Sönmüş sokak lambaları Sessizlik fısıldar Biter tüm dünyalık çabalar Bundan öte yol yok Çoktan bitmiştir bir ömür Yanız başına kaldığını anlarsın Sen kendinle uyurken Tüm dertler gecelerde uyanır El ele tutuşmuş ağrılar Nice barikatları aşar geçer İniltiler duvarlara çarpar Gece, bir daha gecenin rengine boyanır Ölüm üçüncü yaşama kapıdır geçilen Alır götürür seni Sen kendinle uyurken Ve kendimle hasbihalim; Kaynar sular dökülür beynime Bir bilsen içim yanıyor Boynumu sıkarken ecel Odalar üstüme devriliyor Çığlıklarım yankılanır gözlerimde Sen kendinle uyurken 14.06.2022 Durmuş Ali ÖZBEK |