BENİ ( 895.)
Gittiğim her yerde bu yürek sordu seni
Anmayı istemedi kalbini terk edeni Belli ki bu gidenler unut diyordu beni Yaşadığım bu şehir artık çok yordu beni Hasretin prangası vurulmuş ayağıma Gözyaşımı düşürdüm viran olan bağıma Sevdiğim dediklerim arkamdan vurdu beni Hasret denilen yangın kasıp kavurdu beni Gökte söndü yıldızlar kahır çöktü geceye Dile geldi isyanlar feryat döktü heceye Fırtınalar gün be gün sallayıp durdu beni Bilinmez meçhullere doğru savurdu beni Yüzüme gülenleri sanıyordum dost ve mert Damla damla birikti kalbe yüklediğim dert Tükendi bitti beden dertlere saldı beni Sensizlik denen kader yerle bir etti beni Fatma Ayten Özgün |