Öldüren sessizlik
Öldüren sessizlik
Bu neyin nesi bu ne kırılma Toprağın derinliğinde kıvranmalar Ağaçlar güz’süz yaprak döküyor Yeşiller kapılmış rüzgâr seline Kavaklar ilkbaharda pamuklanmış Orman sallanıyor intihari dansta Mavi bulutlara bırakmış kendini Ay görmek yıldız saymak hayal Güneş görünmeden devri dayım Sıcakla soğuk karışmış birbirine Rüzgâr gülü gibi anlık esintide Deniz berraklığını yitirmiş Kezzap akıyor dereler yeşil ağu Kenarda solmuş çiçekler otlar Nehirler ölümcül durgun bulanık Boğulurcasına köpük yeniliyor Yanık kokusu havada tütsülenmiş Yerde karga gökte akbaba çığlığı Dervişler ermişler yedi uyurda Canlı cansız susmuş bir buyurda Sur’a üfürülmedi mahşer uzakta Kucağında cehennem tepsi tepsi Nereye koşuyor insanlar nereye Kulak patlatan yakıcı sessizlik Coşkûnî |
Böyle günlerden geçiyoruz.
Sessizlik de bunun belirtisi.
Gönülden kutluyorum
anlamlı güzel bir şiir..
Selam ve saygılarımla..