Anne Sevgisi
ANNE SVGİSİ
Bana yolda yürümeyi, sen öğrettin İlk adım atmayı, sabırla bellettin Anneydin öğretmendin, hepsine yettin Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Yemeyipte yedirdin, beni besledin Doyunca karnım, uyumamı istedin Öpüp okşadın, yavrum diye sesledin Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Gözümü açtığımda, gördüğüm sendin, Kundağa yatırıp, uyu yavrum derdin Daha doğmadan, bedenime can verdin Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Yanımda sendin, başkasını tutamam Sen olmasaydın anne, inan yatamam Can veren sensin, hiçe sayıp atamam Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Yokluğunda gözümden, akardı yaşlar Olmasaydın, bu gönlüm nerede kışlar Göremeyince seni, karanlık başlar Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Yokluğuna alışmam, inan ki çok zor Gel artık yanıma, kalbime düştü kor Kalbimde yanan ateşi, gel bana sor Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Yıllar yılı oldu, gelmiyorsun bana Senin yokluğun, azap verdi bu cana Anne sevgisi, büyük derstir insana Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Anne yokluğu inan, en büyük dertmiş Annesiz olan insan, yalnız bir fertmiş Kalbimde hala sensin, seneler geçmiş Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne Annesiz olmaz hayatın tadı tuzu Annesiz bir evladın, güler mi yüzü Yazar garip Midayet, yok başka sözü Sen olmasaydın eyer, ben yoktum anne (0768) Temmuz 2009 Şair Midayet Kara |
Sonsuz selam ve saygılarımla.