gerçekeder
ve keder parmak uçlarında geldi
sessizce,uyandırmadan kimseyi hep aynı özen aynı sıvazlayış sırtını hain gerçek koşturarak gelir yıkar,döker ortalığı yakar ellerinin değdiği yanı ve çürümektedir kalp taşıyamaz, sırtlanamaz bu kadarını yığılır hislerin yorgun kollarına son nefesini verirken, bırakır son gözyaşını |