İnsanın çocuğu ile övünmesi kendisiyle övünmesi demektir. SOMERSET MAUGHAM
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Atılmış havlu
Sefa Yıldırım
5,0 / 2 kişi ·5 beğenme · 0 yorum · 341 okunma
Atılmış havlu
Zincirlerin kesip parçaladığı ağrılı bileklerim,
Sabun gibi hayatımı tutamıyordu parmaklarım, Hep bir eşyaydım, Ne denli çirkin dursam da masaların üstünde, Çekmecelerde, tozlu bir şekilde, Hiç sevilmedim. İnsanlar kendilerine hayalî şehirler kurdular; Merkezlerinde kendileri, Hiç bulunmadım. Karanlığımdan yükselen o bedbaht ateşler, Varlığım yandıkça biriktirdiğim küller, Hiç söndürmedim, Gücüm de yetmezdi zaten, Bazı durumlar o kadar aşikâr; Hiç yeltenmedim. Bu kadar bezmişlik, tükenmişlik, Kamburlu, boynu bükük gidişata rağmen, Hiç pes etmedim! Fakat hiç es vermedi darbeler, Yıkılışlar, dökülüşler, Terlerimi kaynatıp haşlıyorken beni alevler, Hiç yel esmedi, Havlular hep yerdeydi zaten, Hiç kaldırmadım. |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Atılmış havlu şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 30.5.2022 00:41:06
Puan
: 10.0 / 2 kişi
Okunma Sayısı
: 341
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 5 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.