ELBET PİŞECEĞİM AŞK DİYE DİYE...Düşlerim yetim; minvalinde sessizliğin İçimde saklı sökükleri dikilesi mevsim. Öznemse hırpani bir tesellinin bucağı Sözcüklerime saplandığım mı? Yoksa tırnaklarımla kazıdığım kabrim mi beni bana t/uzak kılan? Sessizlik rücu etmeli geceye Sineme konmalı ay ışığı Hem, hem yıldız olmanın nesi kötü? Körükledikçe duygularım safiyet yüklü Benliğimden sıçrayan kıvılcımlar Varsın kimi husumet yüklü olsun Benim yüküm bana yeter Yüksünmeden sevmenin nesi kötü? Irkım, azığım bazense atıl bir yürek İkmalini yaptığım bir iklim gibi içerlediğim İlla ki yalnızlığıma nifak sokanlar Oysaki bilmeleri mümkün değil Rabbime koştuğumun mealidir sözcüklerim Kürediğim inançla İthafı içimdeki yetime İhbar ettiğim ahvalimi sadece meleklere özgü bir masumiyet Kandığım kadar her sözcüğe Kabullendim ben çoktan kaderimi. Bir mealim yok bu gün Teselli bulduğumsa hüznün gerçek yüzü Yüz görümü bir kaç şiir yazmalıyım elden geldiğince Elden ele dolaşan bir kalem değil hem benimki Kalender yüreğimi Sahiplenen Rabbimin tecelli ettiği Günüme geceye katık yaptığım Kat izinde saklı sevginin nice duygu Küstüğüm aslında sadece kendime. Bak, uyuya kaldım yine bu gün Gecenin fendine yenik düştüm Başımsa düşmeden öne Uyuduğumu da görmedi hiç kimse: Kimsesizliğimi de kırptım şair gibi yıldızların niyetine Oysaki daha dün yılmıştım ben hem de nasıl: Hem kendimden hem kifayetsiz kalemimden Dökülen yaşları acele ile sildim Acilen de kaçtım kapısı kırık mabedime Bir an evvel dönüşmeliyim hem kelebeğe Yetmedi mi ömrü kozamda geçirdiğim? Yetindiğim neyse kendimle ettiğim hasbıhal Ve işte bıçak dayandı kemiğe. Kamikaze bir söylence benimki Beni bana vurduğum kadar yerden yere Acımadan yakarım da canımı kim bilir ne niyetine? Sözümdür arkasında durduğum Rabbimdir hem aralıksız başımı yasladığım Bazen ikindi bazen yatsı dönendiğim eksenimde Kâh semazen kâh pervane Aşkın ihmalidir çoğu zaman beni geciktiren Aşkın şüheda acılarında saklandığım ta ezelden… Hali hazırda kanarken sözcüklerim Elzem olan illa ki dile getirmem gereken ne çok şey Oysaki bitti sanmıştı daha dün ertelediğim bir şiir Meğerse her şeymiş bana beni sunan Azar azar seveceğim de illa ki kendimi Azadesi hayal mahsulü sevgimin kendime dokunmanın verdiği Korku ve kaygı bazense kaybolmak adına Sektiğim bir yürekten diğerine Meğerse baş tacı bilmem gerekenmiş içimdeki cennet Cinnet geçiren bir sözcüğün de vebali boynuma Israrla yakardığım Mevla’m duymaz mı beni? Duyularımda saklı bir esaret düne ve sevgiye Azığımsa lafügüzaf Aş eren kalemim sevdalandığım şiirlere Ve işte düştüm yine yola Baş koyduğumdan da öte Baş edemediğim nice duygu nice insan Ertelenmiş bir mutlulukla illa ki paye vereceğim Kendime duyduğum özleme katık da edeceğim Her sözcük benden bir parça Sarmalında bilinmezin sökün eden her hecenin Gizindeyim gizlendiğim yetmedi mi hem? Tevazu yüklü varlığımla illa ki konacağım en tepeye Ta ki zaman dolana dek zamansız bir aşkın da fıtratında Elbet pişeceğim aşk diye diye Uzamında göğün Muradında dillendirdiğim Mealimse hakkaniyet ve umut Bir nefes daha alıp vermenin tam vakti İşte uydusu oldum yeniden kalemin Aş erdiğim şiirlere konmanın da vakti geçmeden Bir akit misali altına imzamı attığım Yüreğin feri sonsuza değin sönmeden… |
Sevgilerimle