bendine sığmayan ruhumu aldım
belki ola ki teselli bulur diye
torladım topladım
valizime
neyim varsa
mutluluklarımı
mutsuzluklarımı
kederlerimi
sevimçlerimi
hayal kırıklıklarımı
incinmişliklerimi
en en sevdiklerimden
yediğim darbeleri
en en güvendiklerimin
ihanetlerini
karabasanlarımı
korkularımı

hep
bir gün kullanırım diye
cebimde sakladığım
çocuksu masum
gülücüklerimi
şu güne kadar yaşadığım yaşamadığım neyim varsa
tümünü aldım
tuttum uzakların yolunu


yerleştik bir mekana
kalabalığımla
karşıma aldım kalabalığımı
vedalaştım
huzusuzluk veren
tayfayla

sabahın ilk ışklarıyla yüklendim
onları sırtıma
az gittik
uz gittik
tırmandık tepelere
zirvelere
helallik dileyip
cümlesinden
gömdüm kara toprağın bağrına
döndüm geldim
bayır aşağı
hiç arkama bakmadan

bir derin nefes aldım
uzandım ki
yatağa
benden önce gelmişler
oturuyorlar karşımda

inanın gördüğüme sevinmedim diyemem
çünkü
onlardan kurtulduğuma sevinsem de
bir yanım eksik hissetmiştim

ruhum halüsülasyon gören
şizofren sancıları içindeydi
tek isteğim eksilmeden
çoğalmaktı




ertesi gün
yine aynı umutla
aldım yanıma hepsini
maviliklere doğru yol aldık
daldık mavi masmavi sulara
bırakıverdim derinliklerine okyanusun
hafifleyen ruhumla
uçarak
geldim mekanıma
bir de ne göreyim
sırılsıklam
eteklerinden
su damlayarak karşımdalar

anladım
anladım ki
kurutuluşum
kaçışım yok
yaşanmışlıklarımdan

topladım her birini tıkıştırdım sıkıştırdım
valizime döndüm
gerçek hayata

ne olursa olsun
onlar bendi
onlar benimdi
İyisiyle
kötüsüyle
benim gerçeğimdi hepsi
ve yanımda kalmalılardı


"Menekşe"