Akşam 9
Aksam dokuz olunca,
Koşarım sevgilimin kuytularına. Çünkü bir tek o buyur eder beni, Suskunluğun huzuruna. Ve bir tek o zincir vurur, Beynimde koşuşup duranlara. Hiçbir karşılık da beklemez, Fiyat biçmez, Hesap bilmez, Ben gitmeden, O hiç gitmez. Bu yüzden hiç bekletmem onu, Saat dokuz olunca, Koşarım karanlığına, Sarılırım suskunluğuna. Tabi olur bazen geç kaldığım da, Ama yine de bekler o beni, Çatıya atılmış bir beşiğin, Bir bebeği beklediği gibi... Not:Lütfen burda bahsettiğim sevgilinin ne olduğunu tahmin etmenizi rica ediyorum... |