Sızlıyorsa yüreğin; kaybeden insanlığa
Ruhun gidiyorsa yaralı bakışların gittiği yerlere
Sesin, tutsak sevgilere el uzatıyorsa çıkmaya
Ümit vardır her zaman birliğe ..

At yalnızlık korkusunu omuzlarından,
Zulmün sesi gürdür izleyeni dilsiz,
Doğru tektir söylemesi hak,
Bir haykırış sanılsa da duyulmaz
Haykırış yerini bulur bin cümlede,
Ümit vardır her zaman direnmeye..

Ama kanadıkça yaran aklına geliyorsa,
Unutmuşsan kulluğunu, tatlı ekmek yemekten,
Tuttuğun küreği bırakmışsan bir kenara
Kapatmışsan gözlerini fıtrat elbisesine,
O zaman mahkumsun kaybetmeye..

Gizleme artık güzelliğini tüm o hayasızlıklara,
Gözü sende olan pis hayattan yürü git
Uzak tut ellerini boş zamanın berduşluğundan
Bak ve git yalan bakışların esaretinden
Yenmeye hazır ümitlerle düş yola...
Ümit vardır her zaman yeni hayata