ŞAFAK VAKTİ.Koşa koşa: gelirdim, çağrısaydın beni, Çoşa çoşa: girerdim,toprak altı yere, Baka baka: kör oldum, ateşten güneşe, Araya araya: bulamadım, ne bir ‘Dost’ ne bir ‘Eşi’. Yaza yaza: kalmadı kalemde mürekkep, Çala çala: kırıldı kapı, aşındı tokmak ve sapı, Sıkıla sıkıla: gönül daraldı, derman kalmadı, Ağlaya ağlaya: pınar kurudu, çareler çoraklandı. Yollar asfaltlandı, gurbet bir adım yakınlaştı, Ömür tamamlandı, ecel kapıya dayandı, Bahçeme dolu düştü, pişman alnım yere kapandı Bedenime hançer girdi, davam beni yedi bitirdi. Gönlüme bir ateş girdi, Aşk denilen şey! İlletmiydi? Zehir akan çeşmeden kana kana su içmek gibiydi, Gözleri ile vurdu beni, kalbimdeki acı ve sızı, sevgimiydi? Sarmaşık gibi sarmış tüm benliğimi, Sayfasız‘Roman’ gibiydi. Açtım bir çok kez elimi hüdaya, eyledim Dua üstüne duaya, Bir gün tam vakiti imiş, açılmış seyranlar,kapısı altından saraylar, Kâinatın Sultanı, kabul etmiş duamı ve gönderdiğim ‘Selam’ı Selam Meleğim ise bana bir cevap verdi, Rüyam yalanmıydI? Önceden Selam Dost Dedi Aleykümselam./.şiirindedir Rüyam www.edebiyatdefteri.com/sayfam/siirekle/?v=list&id=1382776 |