Hüzzam bir öykü
Orada
Bir köy var uzakta Kimse gitmez kimse kalmaz Tek şahidi yaşlanmış ağaçlar Dört bir yana dağılmış anılar Horoz ötüşüyle başlayan sabahlar yalan Her karışı işlenen toprak yalan Civardan gelen ırgatlar Günlerce bitmeyen telaş yalan Komşu bahçeden elma çalmak Ağaçtan düşmek yalan Cama taş atmak Samanlıkta sevişmek yalan Acıtır şimdi boşalmış köyler Göz yaşı akıyor dereler Kan damlıyor dört yandan Sarılmaz artık yaralar Doldur şimdi rakıyı Gözyaşlarını iç bir yandan Yarana tuz basarak Türkü söyle bir yandan Çare yok ayrılmıyor Acı gerçek Şu amansız yalandan Sorularını iç Cevaplarını kus Komşun nerede şimdi Çocukluk arkadaşın İlk aşkın nerede Keşkeyle başlayan bir cümle kur Anılarını iç bir yandan |
köylüyü köyde kalkındırmak
oraları sahipsiz bırakmamak gerekir
köylerinde köylüsü olmayan topraklar sahipsiz kalmıştır.
köylerimiz doluyken topraklarımızın her karışı değerlendirilen ve sahiplenen yerlerdi
ne zaman virane bir köy görsem ağlamaklı olurum hüzünlenirim
Türkiyemin her köyü ama her köyü benim için paha biçilmez
kültür mirasıdır.
değerli yorumlarınıza teşekkürler