Varlığın ruhuma mutluluk verdi
Ben aşkın zehrini ellerinden içtim
Ömrüme seninle baharlar geldi Sevdalık içinde kendimden geçtim Varlığın ruhuma mutluluk verdi... Sabahtan,akşama el ele gezdik Uzanıp yanyana,çimenler ezdik Mehtabın koynuna kadehler dizdik Varlığın ruhuma mutluluk verdi... Bülbülün dilinde şarkımı duydum Güllerin içinde aşkımı buldum Diz dize,göz göze hayaller kurdum Varlığın ruhuma mutluluk verdi... Bizim ki ne masal,ne aşk romanı Bu duman tutuşan kalbin dumanı Görmedim karşımda böyle duranı Varlığın ruhuma mutluluk verdi... |