Lüzum kalmadı
Ne güneşim doğar, ne bahar gelir
İnan hiç bir şeyde gözüm kalmadı Her sabah içimde bir ah yükselir Artık dön demeye lüzum kalmadı İstersen rüya de geçen yıllara İster gözyaşı dök akan sulara Bir daha ne sor beni, ne de ara Kimseye diyecek sözüm kalmadı Yalancı dünyada hep cefa gördüm Yüreği kavrulmuş toprağa döndüm Hasreti acıyı içime gömdüm Baharım kalmadı yazım kalmadı Yaralı yollarda ömür treni Bir sonsuz acıya sürükler beni Sarın yüreğime beyaz kefeni Ölümden başka bir çözüm kalmadı Her tufan ardında bir güz bıraktı Solan yapraklarda bin giz bıraktı Çektiğim her acı bir iz bıraktı Takatım kalmadı gücüm kalmadı |