İstanbulistan 7 / Bin Yıllık Aşkımız Bizim
İstanbulistan 7 / Bin Yıllık Aşkımız Bizim
Bin yıllık aşkımız bizim Bin yıllık sevdayı büyütüyor gözlerin Ölüler ölüler rüyanız sizin Hayatla doluydu dünyanız sizin Bana öyle bakma çocuk üşürsün Eğer sen İstanbul’san şimdi Ben Roma’yım Yine köpüklü rüyalar görüyorsun Bana ağustos gecelerini soruyorsun Ben gülüyorum Sonra bir başkası olup çıkıyorsun Yine sokakları aydınlatıyor lamba Lambada çalıyor televizyonda Eğer sen İstanbul’san Ben kendimin düşmanıyım Yeni sarmaşıklar büyüteceğim Ey sevda ey şiir Senin aşkına nice kafiyeler üreteceğim Senin namına ne kafiyeler Ahmet Kemal |