Düştüm
Düştüm
Yokuş düzlüklerde Nakış nakış şaştım Bakışlarda serpilip Yalnızlığımla piştim Belki bir hezeyan Belki serzeniştim Bildiğim tek şey Ömrüm boyunca can çekiştim Düştüğüm yerden Göğe düştüm sonra Son düşüme Unuttuğum gülüşüme Unutmuştum kendimi Rastladığımda Parçaları yıldızlar kadar birbirinden uzak Ruhumun leşine Hayır düşmedim Aklımı çeldi Bir intiharın saçımı okşayan elleri Gök farklı bakıyordu Susmuştu yaralarım Ruhum bakışına akıyordu Herşey olasıydı Ve herşey olası değildi Çözmenin imkansız ve aynı zamanda gereksiz olduğu Bir problem gibiydi Çözümden çok daha güzel Çözümü beni öldürecek Düştüm /mü? Hayır Şaştım. |