Görmedim dünya gözüyle bir gün
Hiçbirşey doğru dürüst gitmiyor
Tutmuyor ellerim ayaklarım düzgün
Olduğum yere yığılıp kalıyorum

Tükendim artık neyden bıkmadım ki
Neyden haz aldım sevipte görmedin ki
Bakda gör ben ne haldeyim inandın ki
İşe güce yaramaz biri ettin anladım seni

Zor geliyor insan oğlu zor gerçekten
Çaresizce yaşamak zormuş yok gören
Küsermiş dertsiz bir insan göster gülen
Zengini fakiri yok sıkıntıların eren

Alıp başımı gitmek isterim buralardan
Gidebildiğim kadar ardıma bakmadan
Bunaldım kemiriyor içimi durmadan
Ben kendimi bilmezmiyim vaktimi soran

Yaklaştı son tren yetişmem gerek son vagon
Kopardılar sevdiğim işte burası son istasyon
Bir sen var vardın güvendiğim açma telefon
Lüzum yok gelmene onca emek boşa aksiyon

Hayatımı anlamlı kılan ne var ki
Ezildim büzüldüm herşeyim gitti
Çok üzdü ne yazık ki diller beni
Ne dememi istiyorsun bitti