DAYANAMIYORUM
Dayanamıyorum!...
Yastığımı kafama bastırdım hıçkırıyorum. Çaresizliğin buz gibi kollarında teselli buluyorum . Bilmiyorum,ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum.... Yudum yudum devasız derdime içiyorum. Ağır ağır karanlığa yürüyorum .. Karamsarlığımla bu karanlıkta kayboluyorum. Bi el bekliyorum, Elini yüreğime koyacak bir el istiyorum. Gözleriyle yüreğime işleyip acılarımı yok etmesini istiyorum. Gün geliyor kendimden nefret ediyorum Kendime yakıştırdıgım yalnılıklardan,utanıyorum!... Dolaştıgım her sokakta,her çıkmazda seni arıyorum. Senden ayrı,seninle aynı havayı soluyorum. Ben senden vazgeçemiyorken,sen hep yoktun benden gitmiştin!!! Ama sen herşeye ragmen gittin!. İçim ürperdi yalnızlıgın çıglıgıyla, Sen beni yıktında gittin... Sen beni dagıttında gittin... Sen beni virane gönlümle bırakıp gittin!.. Bana beni unutturupta gittin!.. Karanlıga mahkum edipte gittin. |
Sen beni dagıttında gittin...
Sen beni virane gönlümle bırakıp gittin!..
Bana beni unutturupta gittin!..
Karanlıga mahkum edipte gittin.
Hüzün ve sitem vardı şiirinde güzeldi Kardelen yüreğine sağlık...