Köşe bucak kaçıyorum artık hayattan,
Yoluma çıkan taşlara taklıp düşüyorum.
Uzanan ellere kim olduğunu bakmadan tutunuyorum.
Esas acıyı düştüğümdeki darbeler değilde,
Uzanan eller veriyor...
Senin ellerin yüreğime dokunuyordu,
Sıcaklığın, sarılmaların aklımı başımdan alıyordu,
Ama sen gittin ve ardından ben bittim!...
Elimde canımdan başka kalmadı birşeyim.
Onurum, gururum, yüreğim, hepsi artık senin...
Tekbir söz söylemeden gittin..
Adımı anmadan hasret ektinde gittin..
Tohumların her gece acı verdiğini bile bile gittin!
Dinlediğim her şarkıda sana yandım,
Her şiirimde sevdamı sana anlattım,
Sen beni yanlızlığıma hapsettinde gittin.
Dualarımdın,umutlarımdın,nefes gibiydin,
Ne kadar kızsamda,dilime hakim olamasam da....
İçim de buruk acı bıraktına gittin.
Artık rüyalarımda da yoksun,
Rüyada görmüyorum ardından..
Ne sabahlar oluyor,
Ne de geceler bitiyor,
Gündüz hayatın akışına insan kapılıyor da,
Ama;
yastığa başını koyunca,
Peşinden koynuna hatıralar koşuyor.........