BİR ÇİÇEK ÜŞÜYOR
Yıllar geçse de bitmiyor gönül hasreti
Güneş doğmuyor bu şehre sensiz. Sokaklar başı boş soğuk ve kimsesiz Yüreği umuda hasret, Gül yüzlü, gül kalpli Bir çiçek üşüyor uzakta mecalsiz. Sonbahar misali dökülüyor yapraklar bir bir Oysa gözlerde hep bir hüzün Mısralarda kelimeler kırgın, cümleler kimsesiz Yüreği sevdaya hasret, Gül yüzlü, gül kalpli Bir çiçek üşüyor uzakta mecalsiz Ey! keşkeleri yorgun, gül kokulu çiçek. Bilesin ki yollarını beklemekle geçiyor ömrüm. Ve hüznüm çoğalıyor bu şehirde sensiz Yüreği mutluluğa hasret, Gül yüzlü, gül kalpli Bir çiçek üşüyor uzakta mecalsiz. Kalbi Muhabbetlerimle |