“ ö.ç.m “ den Plastik SandalyeAnnem hediye etmişti seni bana Senin üstünde nice şiirler yazmıştım Çayım gecikince hanıma da kızmıştım Gurur duyardın benimle, hava atardın diğerlerine 95 kiloluk “ ö.ç.m “ yi taşıyorum diye Şöyle bir gerineyim dedim Uzattım ayaklarımı Ellerimi ensemde birleştirdim Ama vicdansız sandalye Sen yok musun, sen? Beni yerlerle birleştirdin Sayende kalçamı tutarak yürüyorum Aynada sanki Ada Vapuru’nu görüyorum Sana da iyi oldu ama İki ayağın birden kırıldı Masadaki karpuzlar yerlere saçıldı Belki Çağ-Ötem’in ahı öteledi Ona da az takılmadım, konuştum ileri geri Yoksa Tonbul’un ahı mı tuttu ne? Az mı yazdım, tombulum tombulum, diye Oğlum dedi, baba sandalye evde popüler oldu diye Bedava verseler, plastik sandalye almam hediye… Adnan Ünal “ ö.ç.m “ |
" ö ", 22 yıllık, ilk önce Fransızca, daha sonra da Türkçe öğretmeni olduğumu, " ç " 9 yaşından itibâren baba mesleği olan çadırcılık mesleğini 30 yıl yaptığımı, " m " ise 10 yıl müteahhitlik yaptığımı ifâde ediyor. Tabii ki bunların bazan ikisini bazan da üçünü bir arada yaptım. Bu sene inşaat piyasası pek iç açıcı değil,.O yüzden şiir yorumuna ve şiir yazmaya hobi olarak başladım. Benim bu yaşıma kadar değil kitap okumak, başımı kaşıyacak vaktim olmadı; ama yaptığım mesleklerin hepsinde iddialıyımdır. Şairleri seviyorum, o yüzden şiirlerle ilgileniyorum.Hepinizi seven "ö.ç.m"