Ey İstiklal savaşının ve marşının büyük şairi, yalnız bir şair olarak değil, ideal ve örnek bir insan; ideal ve örnek
bir “MÜSLÜMAN” olarak da, her geçen gün daha fazla anlaşılıyor ve anılıyorsun.. ne mutlu sana!..
Müjdelediğin günlerin içinden, seni; hasret, saygı ve sevgi ile selâmlıyor ve Ahiret’te şefaatini umuyoruz.

MEHMET -AKİF’İN - ARDINDAN

ŞİİR NO: 129 * 29-12-2008

Akif, dedi: Dinimiz gibidir, Batı’nın işi,
Doğru. İşte, bu yüzden başardı, Ay’a gidişi.
Dinin büyük, sen küçük; mahvettin, İslamiyet’i,
Düşün! Sen, neden bu hale düştün?.. “Ey, zalim kişi!...”

Akif, dedi. İşimiz gibidir, Batı’nın dini,
Çünkü karıştırdılar, Allah ile,, Peygamberi.
İçtiler, içkiyi ve yediler, domuz etini,
Hz. İsa’ya, Rabb deyip; bozdular, “İncil’i!..”


Ya, farkı idrak edersin; doğru yol’u, bulursun,
Ya da, fark etmeyip; kör nefsin ile boğuşursun.
Ya, arzuna; kul, köle... Şeytan’a, ümmet olursun,
Sonunda, kaybedersin; bu, “kârlı alış- verişi!..”

Gel de, uyan!.. Artık, tövbe etmenin zamanıdır,
Günahın, neresinden dönersen; o, gerçek kâr’dır.
Cennet, insan için varken; kavuşmayan ahmaktır,
Ölmeden bitmez, Dünya’nın, “ne sevgisi.. ne, işi!..”

Bilir misin?.. Allah; seni, neden halife yaptı?..
Kul’um, diyerek; başına, en büyük tacı taktı.
Peşinden gidesin diye, Habibi’ni yarattı,
Nasıl kabul ediyorsun?.. “Bu ahlâksız gidişi!..”

29-12-2008 SAAT:03:15 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])